Mjesta u blizini
Terme Kulaši nalaze se na oko 14 kilometara od Prnjavora, na putu za Teslić, u podnožju planine Ljubić (nadmorska visina 596m). Od početka 2015. djeluje kao Kulasi Therme Ltd. Njegov vlasnik, preduzetnik iz Prnjavora, odmah je započeo sa cijelim detaljnim stražnjim segmentom i najmodernijom rekonstrukcijom sa željom da se plasira ne samo na matično tržište, već i na europsko tržište takođe. Želio je da to bude moderna, profesionalno organizirana i adekvatno opremljena banja sa vrhunski obučenim osobljem. Kulasi Therme izgrađen je u blizini termalnog izvora izuzetno ljekovite i jedinstvene, visoko alkalne, oligo-sulfidne hipotermalne vode s temperaturom od 27-28 stepeni Celzijusa. Bakteriološki je potpuno sterila konstantnog kvaliteta i neverovatno visokog pH koji iznosi 11,75. Prema trenutnim saznanjima, postoje samo dva termalna izvora u Europi i četiri u svijetu, što znači da postoji samo šest termalnih izvora mineralne vode istog kvaliteta.
Banjaluka je drugi najveći grad u Bosni i Hercegovini i faktički glavni grad njenog entiteta Republika Srpska. Nalazi se na oko 55km od Prnjavora. To je tradicionalno središte gustom pošumljenog područja Bosanske krajine koje se nalazi na sjeverozapadu Bosne. Prema popisu stanovništva iz 2013. godine, u samom gradu živi 138.963 stanovnika, dok njegovo administrativno područje broji ukupno 185 042 stanovnika. Grad je dom Univerziteta u Banjaluci kao i brojnih državnih i entitetskih institucija Bosne i Hercegovine. Grad leži na rijeci Vrbas i poznat je u zemljama bivše Jugoslavije po tome što je prepun drveća obloženih drvećem, bulevara, vrtova i parkova. Tvrđava Kastel je srednjovjekovna, ali je smještena na mjestu prijašnjih utvrđenja koja sežu sve do rimskog, pa čak i predrimskog doba. Tvrđava je relativno dobro očuvana i jedna je od glavnih atrakcija Banjaluke, smještena na lijevoj obali rijeke Vrbas u samom centru grada.
Manastir Osovica je manastir Srpske pravoslavne crkve, pripada Eparhiji banjalučkoj.
Manastir se obnavlja na temeljima nekadašnjeg manastira. Temelji manastira otkriveni su 2003. godine na lokalitetu Manastirište pored rečice Osovice na Motajici. Starost temelja se datira na kraj 13. ili početak 14. veka.
Povest
Stari manastir je pripadao oblasti Usora, koja je bila pod vlašću Vladislava Drugog, sina Stefana Dragutina. Prvi put je rušen početkom 16. veka, „kada su Turci osvojili Bosnu. Kasnije je više puta obnavljan tokom 17. veka, kada je opusteo sve do 2003. godine, kada je započeta njegova obnova.
Manastir Osovica se u mnogim dokumentima pominje zajedno sa manastirom Stuplje, a sudbina manastira je usko povezana sa manastirom Stuplje jer su zajedno i postradali u Austrijsko-turskim ratovima koji su na ovim terenima vođeni tokom 17. i 18. veka. Nakon razaranja manastira muslimani su se naselili na ovom terenu, tj. području južno od Save, koja je bila prirodna granica dugo vremena. Početkom 19. veka turski kapetan iz Kobaša je sav kamen od porušene crkve prodao Austrijancima u slavonskom Kobašu, za gradnju kuća. Samo je temelj ostao.
U manastiru Gomionica je sačuvan manastirski pečat manastira Osovice. On se 1883. godine nalazio kod sveštenika pop Koste Dušanića.
Obnova manastira započeta 2003. godine sa blagoslovom episkopa banjalučkog Jefrema je još u toku. Gradi se crkva, konak, trpezarija.
Dana 25. jula 2017. manastir je osveštan uz prisustvo patrijarha srpskog Irineja. Jedan od monaha ovog manastira je Dositej Crnčević.
